sahne degisir, dekor degisir, kostumler degisir, makyajlar tazelenir, maskeler duser, isiklar kapanir, mumlar yanar, oyuncular gider, ben yine balkonda kahvemle sigarami icerim; kafamda ayni roman doner durur, ayni melegin kanatlari altinda.
bir curcuna, yersiz telas almistir onlari.
ben ceketimi alip ceker giderim sessizce arkalarindan,
bazilari farkeder sadece isiklarin sarhos eden karmasasindan arkadan gecen siluetleri. kirginliklarina basmadan yururum onlarin, bütün çirkinliklerinin uzerinden atlayarak, sakince. melek benimledir. kanatlari yoksa da kafamda anlatir durur. kapatirim gozlerimi, gozlerim olur. uzanmaz ellerim her yere; ellerim olur. gozlerim kapanir, isigim olur. bazen ayaklarim birbirine dolanir da duserim, tutar kaldirir.
anlamaz onlar ne oldugunu. bir curcuna, yersiz bir telas almistir onlari. bazilari farkeder, gorur sadece anlami. anlamsizlikliklarin arasinda gizlenmis olani.
onlar uyur, ayakta uyur, raksederek uyur. ben aksayarak yururum aralarindan. yanimda melek, kafamda ayni roman..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder