ölüyoruz ulan görmüyor musun?

karısıyla kızının bile siklemediği, sikik bi çarpma yüzünden acıdan kıvranan, ölümü ensesinde hisseden ivan ilyiç gibiyim. her şey sinirlendiriyor beni, en küçük detaylarda nefrete boğuluyorum. boğuluyorum, çünkü içimde birikiyor bu nefret. oysa dışarda ben;

sakinim.

çok sakinim.

en nefret ettiğim şey de bu belki. orospu çocuğu gibi, şerefsiz gibi, hırkasını bile giymeye üşenen oblomov gibi aşırı sakinim.

The Happening / Be With You

keçilerin türküsü

defalarca kez kafamın bulanıklaştığını ve saçmaladığımı düşündüm. bir suçlu aramamayı önceden öğrendim. bir suçlu yok, çünkü ortada bir suç yok. olanlar sadece amatör bir trajedi.

anlamak

arada sırada yaşarım bunu.

karşımdaki insanı tam olarak anlamak isterim. o olmak, içine girmek isterim.

bütünüyle onu anlamak.

halbuki insanları çözümlemeye uğraşmak ne kadar salakça bir deneme.

bir insanın başka bir insanı anlaması kesinlikle imkansızdır.