2004

aklıma sürekli takılan bir şey var. bazen haykırmamak için zor tutuyorum kendimi. bir ansiklopediye eklemeden rahatlamayacağım bunu.

"emir baş bilinen en taşaklı kardeş türüdür. doğada ayık, sarhoş ve genellikle çakırkeyif izotopları bulunabilir. muhabbeti, gülüşü, bakışı aynı türün dişisini hayran bırakır. onunla kavga etmek bile dünyanın en güzel şeyidir. en çok abisini sever ama tabi hayatta her şey karşılıklı, abisi ona tapar. bu nadir bulunan şerefsiz türü korumaya alalım. koruyamıyorsak, hep güzel analım. onu hatırlayınca yüzüne bi tebessüm yerleşsin. çünkü o her şeyle dalga geçerek, 50lik birası ve beyaz leblebisiyle bizi izlerken her adı geçtiğinde sinsi sinsi sırıtıyor. bu blog'u niye yazıyordu zannediyorsun? sen oku diye lan tabii, niye olacak?" 

bu görece kısa hayatımda sahip olduğum en güzel şeydin. hala da öylesin. sen cansın. sen kanımsın.

içimizde yaşıyor derler ya, nerde yaşarsan yaşa sen benim her şeyimsin lan. çok özledim seni. ilk görüşmemizde kıyamet kopacak haberin olsun. sonra yine hiçbir şey olmamış gibi gelip "hadi gezelim aq sıkıldım evde, saturday night lights bro" diye pişkin pişkin konuşacaksın. 

bunlar olacak oğlum, oldurucaz. seni o güzel gülüşünden öpüyorum kardeşlerin en vefasızı.

bu sana gelsin